Përshkrim
Griva – Petro Marko
…Pashë përsëri qiellin me yje dhe detin e qetë. Nuk ishte e mundur të isha në ëndërr. Jo, nuk flija! Po shikoja Grivën në mes të oborrit. Nxitova si i çmendur dhe iu afrova. Zgjata dorën edhe pak, sa ta prekja! E preka! Griva! Griva! E preka me të dyja duart! Ajo nuk lëvizte fare. Afrova fytyrën time te fytyra e saj. Ajo më lëpiu duart. Griva! Griva ime! Pasi e përqafova fort, e përkëdhela me duart e mia në të gjithë shpinën. Pastaj e pashë me kujdes. Këmbët i ishin dobësuar dhe i kishin dalë brinjët. Me duart që më dridheshin, i ngrita njërën këmbë dhe pashë se e kishte pa potkua! Griva ime e zbathur! Nga vjen, o Griva ime e zbathur, e lodhur, e dobësuar?
Shqyrtime
Ende pa shqyrtime.