• Njeriu që qesh-Vëllimi I
  • Njeriu që qesh-Vëllimi II
  • Të Mjerët - Vëllimi II

    Të Mjerët – Vëllimi II

    0

    Në këtë pjesë, Kozeta është tashmë e rritur dhe e dashuruar me Mariusin, një djalë idealist që ëndërron për liri dhe drejtësi.
    Në sfondin e trazirave revolucionare, Viktor Hygo ndërthur dashurinë e pastër me përplasjen e klasave shoqërore, duke sjellë një tablo të gjallë të Parisit në prag të ndryshimeve të mëdha.
    Një vëllim për idealet, pasionin dhe sakrificën, ku zemra njerëzore përplaset me botën e ashpër që e rrethon.

    1200 L
    Shtoje në shportë
  • Të Mjerët- Vellimi I

    Të Mjerët- Vellimi I

    0

    Në këtë fillim madhështor të romanit, Viktor Hygo na fut në zemrën e Francës së shekullit XIX, ku jeta e ish-të dënuarit Zhan Valzhan merr kuptim të ri pas një gjesti mëshire që i ndryshon fatin.
    Historia prekëse e Fatines  një gruaje që sakrifikon gjithçka për vajzën e saj  dhe Kozetës, që shpëtohet nga mjerimi, bëhet simbol i luftës midis padrejtësisë dhe mirësisë.
    Një vëllim që të kujton se drita më e fortë lind nga errësira më e thellë

    1200 L
    Shtoje në shportë
  • Të Mjerët-Vëllimi III

    Të Mjerët-Vëllimi III

    0

    Vepra përmbyllet me një fund të madh shpirtëror.
    Në mes të revolucionit, Viktor Hygo shpalos dimensionin e vërtetë të heroit të heshtur, Zhan Valzhanit, njeri që nga vuajtja kalon në shenjtëri.
    Ky vëllim është një himn për dashurinë njerëzore, për faljen dhe për forcën e brendshme që i jep kuptim jetës.
    Një fund që të lë pa fjalë, por me shpresë.

    1200 L
    Shtoje në shportë
  • Viti ’93

    Viti ’93

    0
    800 L
    Shtoje në shportë